Konferencja ta zdążyła sobie przez te siedem lat cyklicznych spotkań uczonych w Ostrowie Wielkopolskim wyrobić na tyle ważną pozycję i renomę wśród biblistów i patrologów z kraju i zagranicy, że jest odnotowywana i opisywana w tak ważnych specjalistycznych czasopismach jak Vox Patrum.
Również teraz, jak co roku, zaprezentowano najnowsze badania związane z translatoryką, interpretacją i egzegezą biblijną. Dr Krzysztof Morta, organizator konferencji, przedstawił tym razem dokładną analizę fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa w przekładzie św. Hieronima. Wykazał, że przekład św. Hieronima nie opierał się bezpośrednio na tekście hebrajskim, jak wielu sądzi, ale na tłumaczeniach z II w. n.e. (m.in. Symmachu). Duże wsparcie dla tezy dra Morty przyniósł odczyt Łukasza Krzyszczuka (UWr), który odniósł się do zakorzenionej już tradycji, postrzegającej Hieronima jako męża trzech języków, tzn. łaciny, greki, hebrajskiego. Oprócz wykładów, które kierowane były do specjalistów (ks. prof. dr hab. Krzysztof Bardski (UKSW)- „Rzecz – symbol jako locus theologicus w ponaddosłownej interpretacji Biblii na przykładzie glosariusza Pseudo-Garniera z Langres Allegoriae in universam Sacram Scripturam”, czy dr Sebestian Smolarz (EWST we Wrocławiu) „Tłumaczenie hebrajskiego czasownika 'q-r-’ w Księdze Rodzaju 12,8”) można było wysłuchać interpretacji skierowanych dla szerszego grona odbiorców, które przybliżały i wyjaśniały ważne teologiczne zagadnienia i problemy.
Ciekawy odczyt zaprezentował ks. dr hab. Piotr Łabuda, prof. UPJP II w Krakowie, podejmując kwestię, czy Maryja miała świadomość jej przyszłego kultu.
Niektóre wystąpienia zaznajamiały z nie do końca przebadaną problematyką historii polskich badań nad interpretacja biblijną. Cennym pod tym względem był referat o. dr hab. Waldemara Linke (CP UKSW) o Stanisławie Grzepskim (1524-1570) – polskim egzegecie doby renesansu.
Szczególnie ciekawa była sesja poświęcona Ewangelii wg św. Jana. Dzięki prelekcji ks. dr hab. Jana Klinkowskiego, prof. PWT we Wrocławiu, można było odkryć nowy, teologiczny aspekt wezwania wypowiedzianego przez Jezusa na krzyżu – „pragnę”.
Referat dr. Sławomira Torbusa (EWST we Wrocławiu) przybliżył przy wykorzystaniu badań językowych rozumienie fragmentu Ew. Jana 21, 13-17. Jest to dość dobrze znany fragment, gdzie Jezus trzykrotnie pyta Piotra, czy go miłuje, i po odpowiedzi „Ty wiesz Panie, że cię miłuję”, padają słowa „Paś owieczki moje”. Prelegent, odwołując się do języka greckiego, czyli oryginału Ewangelii ukazał, w jak misterny i przemyślany sposób została skonstruowana ta wypowiedź.
Z „mową ciała” Marii z Magdali na podstawie Ew. Jana 20, 11-18, zapoznała zebranych na zakończenie konferencji dr Magdalena Jóźwiak, wieloletnia sekretarz biblijnych konferencji, w swym odczycie „A ona obróciwszy się powiedziała do niego po hebrajsku <Rabbuni>”.
Wszystkie prelekcje wywoływały dyskusje i komentarze zebranych uczestników, które dodatkowo wzbogacały przedstawiane zagadnienia, a nieraz pozwalały zwrócić uwagę na nowe aspekty i szczegóły. Należy również odnotować, że w organizację konferencji czynnie włączyli się członkowie Studenckiego Koła Naukowego „Biblicum”, Agata Wawrzyniak i Grzegorz Sus.
Atutem Ostrowskiej Konferencji Biblijnej Uniwersytetu Wrocławskiego jest niewątpliwie udział specjalistów różnych dziedzin naukowych. Oprócz teologów zarówno katolickich jak i protestanckich, gromadzi filologów, kulturoznawców, historyków, archeologów. Te badania nad Biblią ze strony różnych specjalistów pozwalają coraz lepiej rozumieć nie tylko proces kształtowania się kanonu Pisma Świętego, ale jego recepcję.
Konferencja odbyła się w wyjątkowym czasie, czasie epidemii i związanych z nią obostrzeń. Trzeba było dokonać ograniczenia liczby prelegentów zgodnie z zaleceniem Rektora UWr z 9 października br. do 15 osób w Forum Synagoga. Dzięki zaangażowaniu dyrekcji i pracowników Ostrowskiego Centrum Kultury udało się ją przeprowadzić sprawnie, z przestrzeganiem reżimu sanitarnego. Wszyscy uczestnicy musieli być w maseczkach, co oczywiście utrudniało w pewnym stopniu konwersację i stanowiło jakiś dyskomfort, ale nie wpłynęło na jakość i poziom wystąpień. Było to szczególne doświadczenie w szczególnym czasie.
